Cyfrowi tubylcy czyli myślenie kciukami

Zdaniem ekspertów Ericsson ConsumerLab, do 2020 roku na świecie będzie 4,25 mld cyfrowych tubylców poniżej 34 roku życia. Stale rośnie też grupa osób starszych, które miały kontakt z siecią i gadżetami elektronicznymi.

Cyfrowi tubylcy (digital natives) to generacja, dla której komputer i internet to naturalne systemy komunikowania, budowania tożsamości, zabawy i pracy. Ich liczba stale rośnie. Generacja ludzi urodzonych po 1985 r. wychowała się w świecie komputerów, telefonów komórkowych i Internetu. Eksperci od zachowań społecznych z firmy Ericsson podkreślają, że wykorzystywanie tych narzędzi od najmłodszych lat życia, kształtuje generację cyfrowych tubylców i wpływa na ich zachowanie.

Naukowcy charakteryzują cyfrowych tubylców jako uczących się przez doświadczenia, potrafiących z łatwością łączyć informacje pochodzące z różnych źródeł, udzielających natychmiastowej odpowiedzi. Ich zdaniem "digital natives"z łatwością robią kilka rzeczy na raz, chętnie pogłębiają posiadaną wiedzę i informacje, mają umiejętność czytania i rozumienia obrazków i ikon, potrafią szybko skanować dużą ilość informacji, łatwo przystosowują się do zachodzących zmian, potrafią odpowiednio interpretować informacje w zależności od kanału.

Zdaniem Mikaela Erikssona Björlinga, specjalisty od zachowań społecznych w Ericsson ConsumerLab, sposób w jaki cyfrowi tubylcy komunikują się, pracują, wykonują codzienne czynności ma kluczowe znaczenie dla rozwoju społeczeństwa i zmian, które obserwujemy.
Innymi słowy zdaniem ekspertów z firmy Eriksson ConsumerLab żyjemy w informatycznym raju, gdzie wszyscy maja wiedzę i inteligencję Newtona, wrażliwość Mickiewicza i wyobraźnię Kopernika. Większych bzdur to jak żyję nie czytałem.

Cyfrowi tubylcy nalężą do „plemienia szybkich kciuków”. Termin używany jest przez badaczy współczesnych mediów (Internet, komórki) do charakterystyki współczesnej młodzieży i jej specyficznej kultury opartej na całkowicie zinformatyzowanej rzeczywistości.
Termin ten - użyty po raz pierwszy w Japonii – aplikowany jest w związku z wysokim profesjonalizmem młodzieży w używaniu klawiatur telefonicznych, którymi operuje się za pomocą kciuków, oraz niezwykłej aktywności w zakresie przesyłania wiadomości tekstowych za pomocą telefonii komórkowej.

Oyayubi zoku (piszący kciukami), każdego dnia, od momentu przebudzenia aż do momentu zaśnięcia (często zasypiają z telefonem w ręku), są prawdopodobnie prekursorami nowego modelu zapamiętywania. Jest to ruchowo-intuicyjny typ pamięci w którym kciuk pełni rolę narzędzia komunikacji.

Kciuk staje się nowym medium piśmienności. Kciuk zapamiętuje pismo. Jest medium cyfrowej pamięci w warunkach nieustannego kontaktu i stałej mobilności młodzieży. Kciuk oducza myślenia i czytania, które polega na minimalnej umiejętności koncentracji. I tak oto – przy oklaskach tych, którzy natej degradacji człowieka zarabiaja –wracamy do czasów prehistorycznych.

Piotr Piętak