Pierwsze polecenia w Linux

  • date wyświetla na ekranie datę i aktualną godzinę
  • who wyświetla listę zalogowanych użytkowników
  • who am i kim jestem ?
  • cal wyświetla kalendarz
  • uname wyświetla nazwę i atrybuty systemu operacyjnego
  • passwd zmiana hasła
  • echo wyświetla na ekranie argument polecenia

 {module Google reklama arty}

Wiersz poleceń - czyli to co znajduje się za znakiem zachęty  „#”  lub  „$” służy do wprowadzania poleceń. Co rozumiemy pod wyrażeniem "wprowadzanie poleceń"?

Rozumiemy przez to wystukanie (wpisanie jego treści) polecenia i następnie naciśnięcia klawisza [Enter]. Polecenie składa się z następujących elementów:

nazwa polecenia       opcje        argumenty

 

Opcje z reguły poprzedzamy znakiem minus (np. –l). Do wyjątków należą, polecenia, które akceptują opcje bez znaku minus np. polecenie ps, ale i te działają poprawnie, gdy podamy przed opcjami znak minus. Trzeba uważać gdyż pomiędzy literą opcji i „-” nie może być spacji. Argumentami są zazwyczaj nazwa lub nazwy plików. Opcje nie zawsze muszą wystąpić np. polecenie  ps (które wyświetla na ekranie listę procesów uruchamianych przez system – patrz Rozdział  7) można stosować bez opcji:

 

$  ps

PID        TTY     TIME     CMD

10804     pts/1   0:20     bash

3408       pts/1   0:00     vi

10804     pts/1   0:20     sed

5408       pts/1   0:00     ps

 

Przykłady zastosowania:

$ uname

Linux

 

$ uname –a

Linux Microknoppix 2.6.32.6 #8  SMP PREEMPT Thu Jan 28 10:51:16

CET 2010 i686  GNU/Linux

 

$ who

Piotr   tty1   may  10   15:09

 

$ who am i

root   tty2   May  15  15:41

piotr  tty1   May  15  15:14

 

$ date

Fri  May  9  15:36   GMT-0100  2001

 

$ cal  8    1953

August  1953

S   M   Tu   W  TH   F   S

1

2    3    4     5    6    7    8

9   10  11  12  13  14  15

16  17  18  19  20  21  22

23  24  25  26  27  28  29

30  31

 

$  passwd

Old  passwd :

New passwd :

Reenter password  :

 

Linux, w przeciwieństwie do DOS-a, rozróżnia małe i duże litery, dlatego też w wielu sytuacjach może nie być obojętne, czy naciskając konkretny klawisz wprowadzamy kod małej, czy dużej litery. Np. zapisy „a” i „A” oznaczają fizyczne ten sam klawisz na klawiaturze (chociaż by uzyskać na ekranie „A” musimy wystukać tą literę przyciskając jednocześnie klawisz z napisem „Shift”). Zapis „a” ma wartość w kodzie ASCII = 97 natomiast zapis „A” ma w tym samym kodzie równowartość 65.