Istnieją dwa sposoby podawania ścieżek do czegokolwiek; plików czy katalogów:
- bezwzględne: Podając ścieżkę bezwzględną nie musimy nad niczym się zastanawiać, ponieważ podawana wartość jest zawsze prawdziwa.
- względne: Podając względną musimy najpierw ustalić , gdzie znajdujemy się w danym momencie i podać ścieżkę względem tego położenia. Na rysunku poniżej katalog piotr znajduje się w katalogu domowy home.
Początkiem (katalogiem głównym) drzewa systemu plików jest root oznaczony pojedynczym ukośnikiem / . Pełna ścieżka dostępu do pliku zawsze będzie zaczynała się od takiego ukośnika czyli roota n.p /usr/bin podaje pełną czyli bezwzględną (niekiedy w literaturze fachowej spotyka się pojecie „absolutna”) ścieżkę do katalogu bin.
Względna (podana względem bieżącego katalogu) ścieżka dostępu nie może mieć na początku ukośnika „/”.
Omawiając polecenie cd i pwd nauczymy się jak używać i jak określać względną ścieżkę ponieważ adresy względne zawsze wyglądają inaczej, w tym miejscu podamy czytelnikowi dwa przykłady, które przybliżą problem bezwzględnej i względnej ścieżki dostępu.
Katalog roboczy Nowa lokalizacja Adres bezwzględny Adres względny
/usr/home/piotr/ /usr/home/piotr /usr/home/piotr ..
kat1
Znak dwóch kropek oznacza, że wspinamy się z kat1 do katalogu piotr, wyjaśnimy to obszerniej przy omawianiu polecenia cd.
Trzeba zawsze pamiętać, że zarówno Linux jak i Unix operują wyłącznie na plikach, czyli traktują wszystko jak plik. Wszystkie pliki w Linuxie maja ten sam format fizyczny – ciąg bajtów. Katalog jest także plikiem tylko, że specyficznie zdefiniowanym.
Urządzenie (ang. device ) jest również traktowane jako plik (np. drukarka) jest to trudne do zrozumienia szczególnie dla debiutantów w informatyce a jest to jedna z podstawowych cech funkcjonalnych systemu Linux.
{module Google reklama arty}