Polecenie alias można najłatwiej zdefiniować jako synonim innego polecenia, można też zdefiniować alias jako najprostszą metodę automatyzacji rutynowych czynności użytkownika systemu operacyjnego Linux. Przykładowo jeżeli użytkownik Linuxa używał długi czas systemu DOS to zapewne pamięta, że w tym systemie polecenie dir oznaczało wyświetlenie na ekranie plików istniejących w systemie. Jeżeli wie (przypomina sobie jeśli jest debiutantem), że w systemie Linux odpowiednikiem polecenia dir jest polecenie ls –l, to może utworzyć dla systemu Linux alias tego polecenia w następujący sposób:
$ alias dir=’ls -l’
Jeżeli wykonamy to polecenie i następnie w linii poleceń Linuxa wystukamy dir to otrzymamy taki sam rezultat jakbyśmy wystukali ls –l. Jeżeli jednak z jakichkolwiek powodów nie chcemy aby polecenie dir funkcjonowało analogicznie do polecenia ls –l to wtedy musimy zlikwidować utworzony alias w następujący sposób:
$ unalias dir
Alias może być używany tylko przez użytkownika, który go zdefiniował. Definicje aliasów zachowują ważność tylko do zakończenia danej sesji użytkownika. Po ponownym zalogowaniu musimy alias zdefiniować na nowo. Jest to kłopotliwe, aby aliasy były cały czas aktualne musimy wpisać je do odpowiedniego pliku startowego bash-a. W przypadku Linuxa będzie to tzw. plik ukryty co oznacza, ze jego nazwa zaczyna się od kropki: .bashrc
Wpiszmy alias dir do pliku .bshrc, zalogujmy się najpierw jako piotr1 i sprawdźmy jakie aliasy mamy do dyspozycji, w tym celu w linii poleceń wystukajmy polecenie alias, na ekranie nie wyświetli się nic. Następnie w pliku .bashrc zdefiniujemy na trwałe alias dir=’ls –l’, jednak najpierw obejrzymy plik .bashrc, możemy użyć do tego polecenia cat
$ cat .bashrc
# .bashrc
#User specyfic aliases and functions
# Source global definitions
if [ -f /etc/bashrc ] ;
then
. /etc/bashrc
fi
Definicje naszego aliasu wprowadzimy w czwartym wierszu bezpośrednio pod komentarzem „User….”.
Kurs Linux - Bash Aliasy w Linuxie