28 sierpnia 2006 r. to data od której Polska rozpoczęła wydawanie paszportów biometrycznych dla obywateli. Można zaryzykować stwierdzenie, że z tą datą staliśmy się pełnoprawnym współgospodarzem „europejskiej przestrzeni informatycznej”. Polska, jako jeden z nielicznych krajów unijnych rozpoczęła w zalecanym terminie i w pełni zgodnie z dyrektywą unijną wydawanie paszportów z mikroprocesorem dla wszystkich obywateli polskich, również tych mieszkających poza granicami kraju.

Z przeprowadzonych ostatnio badań  firmy Alcatel-Lucent w których wzięło udział 2,5 tysiąca informatyków z małych i średnich przedsiębiorstw wyniknął dość smutny wniosek, że wśród pracowników międzynarodowych korporacji rośnie frustracja związana z koniecznością  utrzymywania dużej liczby kontaktów służbowych i uczestnictwa w nadmiernej ilości spotkań biznesowych. Praca zmienia się w niekończony  ciąg  spotkań podczas których trzeba uzgodnić n.p wspólną definicje konta. Jeżeli ktoś myśli, że n.p w banku obowiązuje jedna definicja konta to się głęboko myli.

Dlaczego w okresie naporu awangardy z lat 1911-1929 wypracowano paradygmaty sztuki, która w tej chwili rodzi się w cyfrowych mediach? Artyści z tamtego okresu – poeci, reżyserzy, malarze – traktowali sztukę jako jedną całość. Szukali związków między sztuka kina i sztuka słowa między obrazem i filmowa klatką, a właśnie takie poszukiwania są kamieniem węgielnym sztuki nowych mediów opartych o cyfrowe przetwarzanie.

„Alfred Tarski – życie i logika” pod takim tytułem Wydawnictwo Akademickie i Profesjonalne wydało niedawno znakomitą biografię najwybitniejszego polskiego logika XX wieku a zarazem czołowego przedstawiciela filozoficznej szkoły lwowsko-warszawskiej. Amerykańscy autorzy przedstawili zarówno życie osobiste jak i – wyjątkowo zrozumiale – osiągnięcia logiczne Alfreda Tarskiego.